Choć o zaburzeniach erekcji mówi się niewiele – a jeśli się mówi, to jak najciszej – problemy ze wzwodem istnieją – i to na skalę znacznie większą, niż mogłoby się wydawać. Na całym świecie zmagają się z nimi dziesiątki milionów mężczyzn. Co więcej, wbrew powszechnemu przekonaniu problem dotyka nie tylko starszych mężczyzn, ale również czterdziesto-, a nawet trzydziestolatków. Oczywiście, nie u wszystkich mężczyzn problemy ze wzwodem mają to samo podłoże. Z poniższego artykułu dowiesz się, czym dokładnie są zaburzenia erekcji, jakie są rodzaje zaburzeń erekcji i co najczęściej jest przyczyną impotencji u mężczyzn.
Zaburzenie erekcji – czym jest?
Mówiąc o zaburzeniach erekcji, przede wszystkim należy wyjaśnić, co w ogóle rozumiemy przez to określenie. Kiedy możemy mówić o impotencji i zaburzeniach wzwodu, a kiedy mamy do czynienia ze sporadycznym incydentem, wynikającym na przykład z braku podniecenia seksualnego? Warto odpowiedzieć na te pytania, ponieważ dla wielu panów nawet pojedynczy brak erekcji jest ujmą na honorze, przyczyną zwątpienia w siebie i powodem do paniki.
Jako zaburzenia erekcji najczęściej definiujemy powtarzającą się regularnie lub trwającą od dłuższego czasu niezdolność do uzyskania lub/i utrzymania wzwodu penisa w stopniu wystarczającym do odbycia stosunku seksualnego. Zwracamy tu uwagę na aspekt czasowy – choć zdarza się, że nawet jednorazowy brak erekcji jest przez mężczyzn równoznaczny z utratą „prawdziwej męskości”, pamiętajmy, że nie oznacza on jeszcze, że borykają się oni z zaburzeniami erekcji. Mimo że uzyskanie erekcji wydaje się stosunkowo łatwe, w rzeczywistości jest zupełnie inaczej. Prawidłowy wzwód jest możliwy wyłącznie wtedy, gdy prawidłowo współpracują układy nerwowy, hormonalny, sercowo-naczyniowy i psychika, dlatego czasem wystarczy tylko nadmierny stres związany z pracą lub zmęczenie, by prącie „odmówiło posłuszeństwa”.
Rodzaje zaburzeń erekcji
Zaburzenia erekcji najczęściej kojarzą nam się wyłącznie z pełną impotencją. Miejmy jednak świadomość tego, że problemy z potencją niekoniecznie muszą być równoznaczne z całkowitym brakiem wzwodu. Medycyna wyróżnia trzy podstawowe fizjologiczne zaburzenia erekcji – całkowity brak wzwodu, brak pełnego wzwodu oraz problem z utrzymaniem wzwodu podczas stosunku.
Całkowity brak wzwodu
Powtarzający się całkowity brak wzwodu jest z pewnością zaburzeniem najbardziej dosadnym, a jednocześnie najbardziej krępującym dla mężczyzny. Objawia się on tym, że mimo odczuwania podniecenia seksualnego przez mężczyznę, nie dochodzi do jakiejkolwiek erekcji. Zdarza się, że brak erekcji wiąże się z poważnymi konsekwencjami i odbija się na różnych sferach życia – mężczyzna traci pewność siebie w życiu codziennym, w związku dochodzi do monotonii, a między nim a partnerką zaczyna dominować frustracja czy brak poczucia pożądania i atrakcyjności. Trzeba jednak pamiętać o tym, że – choć, oczywiście, brak erekcji może wiązać się z brakiem pożądania drugiej osoby – o zaburzeniach erekcji mówimy wtedy, gdy niemożność uzyskania wzwodu występuje mimo odczuwania podniecenia.
Brak pełnego wzwodu
Niektórzy mężczyźni sądzą, że każda słabsza erekcja niż maksymalna wiąże się z zaburzeniami potencji, które wymagają konsultacji lekarskiej lub stosowania specjalnych tabletek na erekcję. Tymczasem badania wykazują, że aby możliwe było odbycie satysfakcjonującego stosunku seksualnego, niezbędna jest erekcja członka o sztywności 60%. Co za tym idzie, brak pełnego wzwodu nie oznacza erekcji mniejszej niż stuprocentowa, a takiej, która uniemożliwia odbycia komfortowego i satysfakcjonującego zbliżenia. Miejmy świadomość tego, że w tym przypadku, podobnie jak w poprzednim, również mówimy o sytuacjach, w których niepełny wzwód występuje jednocześnie z uczuciem podniecenia.
Problem z utrzymaniem wzwodu
Trzecim z podstawowych zaburzeń erekcji jest problem z utrzymaniem wzwodu. Czym się objawia? Mężczyzna zmagający się z tym problemem odczuwa podniecenie seksualne, a w dodatku doznaje erekcji, która utrzymuje się przez pewien czas. Jednak następnie, na przykład już po włożeniu członka do pochwy partnerki, erekcja ustępuje przed wytryskiem do takiego stopnia, że kontynuowanie stosunku staje się niemożliwe.
Niemożność utrzymania pełnego wzwodu przez mężczyznę może wiązać się z utratą pewności siebie i poczucia braku atrakcyjności zarówno u niego, jak również u jego partnerki.
Warto pamiętać o tym, że mogą wystąpić również inne zaburzenia wzwodu. Niektórzy mężczyźni są „zdolni” do erekcji tylko wówczas, gdy seks jest nieprzewidziany i niespodziewany.
Problemy ze wzwodem – przyczyny
Jak wspomnieliśmy wcześniej, przyczyny zaburzeń erekcji mogą być różne. Dysfunkcje erekcyjne, jak inaczej nazywa się problemy ze wzwodem, są najpowszechniejsze wśród osób po siedemdziesiątym roku życia, jednak nie oznacza to, że owe zaburzenia nie pojawiają się w młodszym wieku. Zebrane kilka lat temu badania z ośmiu krajów pokazują, że choć prawdopodobieństwo występowania problemów ze wzwodem wzrasta wraz z wiekiem, zaburzenie erekcji dotyka mężczyzn ze wszystkich grup wiekowych, także dwudziestolatków. Przyczyny problemów ze wzwodem mogą mieć podłoże somatyczne lub psychologiczne.
Problem z erekcją – przyczyny somatyczne
Przyczyny somatyczne zaburzeń erekcji to te, które związane są z ciałem i fizycznością mężczyzny. W pierwszej kolejności to właśnie w nich upatruje się problemów ze słabym wzwodem lub jego brakiem. W tym celu przeprowadzany jest wywiad lekarski, a następnie, w celach diagnostycznych, badany jest poziom męskich hormonów płciowych, czyli androgenów – przede wszystkim testosteronu. W wielu przypadkach to właśnie ich zbyt niski poziom jest odpowiedzialny za zaburzenia, takie jak słaby wzwód, a biorąc pod uwagę fakt, że ilość testosteronu w męskim organizmie zmniejsza się wraz z wiekiem, oczywistym jest, że najbardziej narażeni na zaburzenia są seniorzy i mężczyźni po 50. roku życia. Przyczyny fizyczne mogą dotyczyć również różnego rodzaju chorób i schorzeń, urazów, diety oraz stylu życia.
Dysfunkcję erekcyjne można również stwierdzić poprzez wstrzyknięcie odpowiednich leków do ciał jamistych członka. Jeśli podczas badania pojawia się pełna erekcja, zaburzenia wzwodu mają najpewniej podłoże psychologiczne.
Problemy ze wzwodem – przyczyny psychologiczne
Już wcześniej wspominaliśmy o tym, że do uzyskania pełnej erekcji niezbędna jest odpowiednia współpraca kilku układów organizmu z psychiką. To oznacza, że zaburzenia wzwodu mogą pojawiać się przy pełnej sprawności fizycznej. O ile jednak czynniki somatyczne znacznie częściej dominują u mężczyzn po czterdziestym roku życia, o tyle młodzi mężczyźni, dwudziesto- i trzydziestolatkowie częściej borykają się z zaburzeniami potencji, wynikającymi z dolegliwości psychologicznych.
Należy zaznaczyć, że czynniki psychogenne mogą być różne. Pełna lub częściowa impotencja może być związana między innymi z poważnymi chorobami, takimi jak depresja, przebytymi traumami dotyczącymi wydarzeń seksualnych z przeszłości, nerwicą, czy przewlekłym stresem i zmęczeniem codziennymi obowiązkami.
Zaburzenia wzwodu – najczęstsze powody
Skoro wyjaśniliśmy już, jakie podłoże mogą mieć zaburzenia wzwodu, przyjrzyjmy się konkretnym, najczęstszym powodom tego, że mężczyzna staje się niezdolny do odbycia stosunku płciowego. Jednocześnie zaznaczamy, że poniższe zestawienie nie wyczerpuje tematu i nie oznacza, że przyczyny niewystarczającej erekcji nie mogą być inne.
- Starzenie się – upływu czasu niestety nie da się zatrzymać. Starzenie się i związane z nim zmiany hormonalne są jedną z najczęstszych przyczyn zaburzeń erekcji, które dodatkowo są niezależne od mężczyzny. Jak wspomnieliśmy wcześniej, zmniejszony poziom testosteronu w organizmie wpływa negatywnie na zdolność do osiągnięcia wzwodu. Niedobór androgenów może być leczony farmakologicznie.
- Choroby układu sercowo-naczyniowego – wszelkie choroby i schorzenia związane z pompowaniem krwi przez serce mogą wpływać na potencję, ponieważ bez dostarczania krwi do prącia nie jest w stanie ono osiągnąć erekcji. Do takich chorób zaliczamy między innymi miażdżycę, nadciśnienie tętnicze czy wysoki poziom cholesterolu we krwi.
- Choroby endokrynologiczne – czyli wszelkie schorzenia związane z zaburzeniami układu hormonalnego. Pamiętajmy, że układ hormonalny odpowiada między innymi za prawidłowe funkcjonowanie nastroju czy funkcji seksualnych – ma za zatem pośredni wpływ na wzwód. Przykładowe choroby to cukrzyca czy zaburzenia tarczycy.
- Czynniki neurologiczne – przyczyną zaburzeń wzwodu mogą być także czynniki neurologiczne i urazy, które wpływają na układ płciowy. W tej kategorii można wymienić między innymi choroby Parkinsona i Alzheimera, stwardnienie rozsiane, udary mózgu czy urazy rdzenia kręgowego.
- Choroby i zaburzenia psychiczne – zaburzenia psychiczne, wpływające na zdolność do osiągniecia erekcji, mogą dotyczyć własnej osoby, partnerki, sfery seksualnej lub zupełnie innej sfery życia. Słaby wzwód lub impotencja może być wynikiem depresji, stanów lękowych, brakiem pewności siebie, chronicznym stresem czy przewlekłym zmęczeniem.
- Przyjmowane leki – problemy ze wzwodem mogą być spowodowane zażywaniem leków, między innymi psychotropowych, przeciwnadciśnieniowych krążeniowych, hormonalnych czy metabolicznych.
- Styl życia – zmagając się z niepełnym wzwodem, warto zwrócić uwagę na styl życia. Na potencję niekorzystnie wpływa siedzący styl życia, nadmierne spożywanie alkoholu i palenie tytoniu, otyłość czy nieodpowiednia dieta.
Jak poradzić sobie z zaburzeniami erekcji?
Trudno na takie pytanie odpowiedzieć jednoznacznie, bowiem, jak widać, przyczyny zaburzeń wzwodu mogą być bardzo różne. W niektórych sytuacjach wystarczającym rozwiązaniem może być zmiana stylu życia czy skorzystanie z dostępnych bez recepty tabletek na erekcję. Jednak miejmy świadomość tego, że zaburzenia erekcji nie są chorobą samą w sobie, a często jedynie objawem schorzenia. Z tego powodu w sytuacji, gdy obserwujemy u siebie powtarzający się od dłuższego czasu niepełny wzwód, powinniśmy udać się na konsultację lekarską do urologa, seksuologa czy internisty, który pokieruje dalszą diagnostyką.
[1] https://www.mp.pl/pacjent/seksuologia/zaburzenia-seksualne/u-mezczyzn/92036,zaburzenia-erekcji